تاثیر تنظیم کننده های رشد سیتوکینین و اکسین بر برخی صفات ذرت دانه ای تحت الگو های مختلف کاشت در شرایط شوری

بخش وسیعی از اراضی زیر کشت ذرت تحت تاثیر درجات مختلفی از شوری قرار دارند. جهت بررسی اثر زمان محلول پاشی تنظیم کننده­های سیتوکینین و اکسین بر برخی صفات ذرت دانه ای (سینگل کراس 704) تحت الگو های مختلفکاشت در شرایط شوری، آزمایشی به صورت کرت­های خردشده- فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر در سال 1392 اجرا شد .الگوی کاشت (یک­ردیفه، دو ردیفه و کف­فارو) به­عنوان عامل اصلی و زمان محلول پاشی سیتوکینین (عدم مصرف، مرحله v5-v6 و v8-v10) و اکسین (عدم مصرف، زمان ظهور ابریشم و دو هفته بعد) به ترتیب با غلظت 50 و 10 میلی­گرم در لیتر به صورت فاکتوریل به­عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. بیشترین تعداد برگ، lai، عدد سبزینگی، fm و fv/fm از کاشت کف­فارو به­دست آمد. الگوهای کاشت دو ردیفه و کف­فارو عملکرد دانه را به­ترتیب 9/24 و 8/45 درصد افزایش دادند. مصرف سیتوکینین در مرحله v8-v10، lai، rwc، عدد سبزینگی و fv/fm را افزایش داد. کمترین fm با مصرف سیتوکینین در مرحله v8-v10 و بیشترین عدد سبزینگی و fv/fm و کمترین fm با کاربرد اکسین در زمان ظهور ابریشم به­دست آمد. مصرف اکسین در زمان ظهور ابریشم منجر به افزایش عملکرد دانه به میزان 7/19 درصد شد. از آنجا که بیشترین عملکرد دانه همراه با بیشترین عدد سبزینگی و fv/fm با کاشت کف­فارو با مصرف سیتوکینین در مرحله v8-v10 و مصرف اکسین در زمان ظهور ابریشم به­دست آمد، احتمالاً زمان مصرف و تعادل بین تنظیم کننده­ها همراه با الگوی صحیح کاشت، می­توانند از عوامل موثر بر تحمل ذرت به شوری باشند.